Soms vallen dingen tegen, soms valt het mee. Moeilijker is het niet in het leven. Als je maar ergens in de midden uitkomt.
Donderdagavond had ik samen met Gert Jan Jansen, die Lekker Lokaal 2007 aan het regelen is, een bijeenkomst georganiseerd om tot een Leader platform in de IJsselvallei te komen. 50 mensen uitgenodigd en er waren er 7. Ik was zwaar teleurgesteld. En bijna niemand die er aan denkt om zich af te melden. Waarom komt men niet? Uitnodigen moet mondeling? Was het doel te vaag, de brief te lang, zat de postzegel verkeerd? Gaat het te snel, wat-heb-ik-nu-weer-aan-mijn-fiets-hangen, de uitnodigende partij niet de juiste? Zoiets wil je graag weten om te beslissen hoe je wel verder kunt. Want dat doen we natuurlijk wel.
Vrijdag openden we het eerste Rode project van IJsselhoeven bij Bredenoord in Welsum. De morgen was dicht van de mist maar om twaalf uur toen Willemien, Annemarie, Fons Asselbergs (bestuurde later de tractor) en Piet Jansen - die weer deputeerde moet blijven, vinden we - ons toespraken, brak de hemel open. De stemming, de sfeer, wat er gezegd werd, het was allemaal zonovergoten.

Gisteravond was het ook zo'n positief moment waarbij je weer een stukje inzicht in het / je leven krijgt. Jan en Annie hadden omdat ze zestig werden, in Maasbree al hun vrienden en familie uitgenodigd in de luidruchtige Poolbar. De tijd was er blijven stilstaan. Dat gold niet voor de aanwezigen. Die waren wel veranderd. Ouder, dikker/dunner, mooier, getroffen door ziekte (sterkte André en Cor), maar de trekken waren er nog. Allemaal een heel leven al achter de rug en nu op het punt om aan een minder werkzaam leven te gaan beginnen. Je waardeert mensen die je van vroeger kent niet om wat ze al dan niet hebben bereikt maar om wat ze nu zijn. Dat is al meer dan genoeg.
Ik word er wat weemoedig van, geniet van de oude verhalen, wil weten wat er toen en toen echt is gebeurd. Je komt in de verleiding om naar de streek van herkomst terug te gaan, weer gewoon Bree's te kunnen praten en iets van dat van vroeger terug te vinden. Is dat zoals het een natuurlijk proces? Het leven dus als een cyclus waarin je ouder wordend, steeds meer teruggaat naar waar je vandaan komt, je jongere jaren. Je verzamelt dingen van vroeger, je vrienden zijn je broers & zussen, je eerste liefde wordt je laatste? Of blijf je, zoals Lies en ik ons dat voorstellen, gewoon doorgaan en ontdekken. Toch maar het laatste, maar een reünie op zijn tijd hoort daar wel bij.
Na gisteravond weet ik ook dat ik me genuanceerder moet gaan uitdrukken want Jan, trouw lezer van deze notities, vindt dat ik soms wel erg boute opmerkingen maak en Hans begrijpt er vaak helemaal niks van wat ik allemaal doe; wel vreemd voor een fractievoorzitter van het CDA. Ga toch maar door met hoe ik dat normaal doe want het zijn mijn aantekeningen en ik ben eigenwijs.
NB. Heb deze keer wel erg veel namen genoemd, realiseer ik me.